Som ung var Emil André Erstad stereotypien på ein kristenkonservativ mørkemann. I verda hans var det ikkje plass til nyansar. Han meinte homofili var ei synd, og at kvinner som var valdtekne, ikkje burde få ta abort. Alle Erstad møtte, vart målt etter eitt spørsmål: Kvar er du på veg - mot himmelen eller helvete?
Erstad, som vaks opp med foreldre som ikkje var særskilt kristne, var stolt over å kalle seg fundamentalist og meinte verda var korrupt og full av vantru. Trua hans gjekk snart ut over forholdet til familien. Søstera, som er homofil, var redd ho aldri skulle få møte sonen til Emil, og mora var djupt bekymra over kor ytterleggåande sonen hennar hadde blitt.
I denne boka prøver Emil A. Erstad å finne ut korleis han kunne bli så konservativ - men også kvifor han etter kvart tok til å tvile på den ekstreme måten han tolka Bibelen på. Dette er ei forteljing om ein mørkemann si personlege reise mot ei lysare gudstru, men boka teiknar også opp ein høgare tematisk himmel: Kvifor kan nokon endre både tru og meining, medan andre tviheld på det same heile livet?
